วันจันทร์ที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

วันแม่แห่งชาติ

แม่ผู้ซึ่งให้กำเนิดเรา แม่ผู้เป็นคนดูแลเราตั้งแต่เล็ก
แม่ผู้ซึ่งเปรียบเสมือนนางพยาบาลผู้ดูแลเรายามป่วยไข้
แม่ซึ้งเป็นเหมือนคุณครูคนแรกของเรา
มืออันแข็งแรงและอ่อนโยนที่เปี่ยมไปด้วยความรักและความห่วงใยซึ่งคอยพยุงเราที่ล้มลงให้ลุกขึ้นอย่างสง่างาม
สามารถดำรงชีวิตในวันต่อไปอย่างมั้นคง
แม่ยอมอดทนอุ้มท้องเรามากกว่า9เดือน เลี้ยงดูมากกว่าสิบปีด้วยความรักที่แม่มีให้ต่อลูกความหวังที่จะได้เห็นลูกเติบโตอย่างงดงามในวันข้างหน้า
ความผูกพันพันที่เกิดขึ้นมาต่อลูกที่เลี้ยงดูมากว่าสิบปี
แม่เป็นคนรักเรามากที่สุดแม้ว่าบางครั้งเราจะไม่รู้ว่าแม่รักเราแค่ไหนก็ตาม
ถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านไปมานานนับสิบปี แต่แม่ก็ยังห่วงใยเรามาตลอดไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
แม้ว่าเราจะเลือกทางผิด แม้ว่าเราจะเปี่ยนแปลงไปมากแค่ไหนก็ตาม
แม้ว่าเราจะเป็นคนไม่ดีทำตัวก้าวร้าวต่อแม่แม่ก็ยังเป็นห่วงเราเพราะไม่ว่าอย่างไรเราก็ยังเป็นลูกของแม่
และแม่ก็ยังคงเป็นแต่ที่ห่วงใยเราเหมือนเดิมตลอดไป
                     ยามแก่เฒ่า    หวังเจ้า     เฝ้ารับใช้
                     ยามป่วยไข้    หวังเจ้า     เฝ้ารักษา
                     ยามถึงยาม    ต้องตาย     วายชีวา                                                                  
                     หวังลูกช่วย  ปิดตา        เมื่อสิ้นใจ
 
 
 
 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น